نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین به شرح حکمت 46 نهج‌البلاغه و مذمت عُجب و خودپسندی پرداخت.
آیت‌الله حسین مظفری در شرح حکمت 46 نهج‌البلاغه که در تاریخ 20 فروردین 1404 در مسجد شیخ‌الاسلام برگزار شد، اظهار کرد: امیرالمؤمنین (ع) در حکمت 46 نهج‌البلاغه فرموده‌اند «سَيِّئَةٌ تَسُوءُكَ، خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُكَ».
وی ادامه داد: حضرت در این حکمت فرموده‌اند کار بد و گناهی که موجب ناراحتی شما می‌شود، نزد خدا بهتر است از کار نیکی که موجب عُجب و خودپسندی شما می‌شود.
امام جمعه قزوین عنوان کرد: حضرت در این حکمت از کلمه «عِنْدَ اللَّهِ» سخن به میان آورده‌اند، زیرا نگاه خدا با نگاه مردم متفاوت است، مردم به درون ما راه ندارند که ببینند این سیئه موجب ناراحتی ما شده یا این حسنه موجب خودپسندی ما شده است، مردم فقط ظواهر را نگاه می‌کنند و بر اساس همان قضاوت می‌کنند، بنابراین نباید کاری به خواست و نظر مردم داشته باشیم.
نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین بیان کرد: مهم این است که در نزد خدای متعال گناهی که باعث ناراحتی و توبه ما می‌شود، بهتر است از کار نیکی که ما را به خودپسندی می‌کشاند، این مضمون را در روایات دیگر هم داریم که گاهی یک فاسق و یک صالح و عابد وارد مسجد می‌شوند، در نهایت آن انسان فاسق در حالی از مسجد خارج می‌شود که به خدا نزدیک شده است، اما آن فرد عابد و صالح در حالی از مسجد خارج می‌شود که از خدا دور شده است.
وی خاطرنشان کرد: به این ترتیب که این فاسق به مسجد رفته و از فسق و گناه خود توبه کرده است، اما آن عابد در مسجد عبادت کرده و با حالت عُجب و خودپسندی از مسجد خارج شده است، عُجب و خودپسندی انسان را از خدای متعال دور می‌کند.
آیت‌الله مظفری تأکید کرد: ملاک این است که چه چیزی ما را به خدا نزدیک می‌کند، همان چیز خوبی است، اگر قرار است ما نماز شب بخوانیم و به عُجب و خودپسندی کشیده شویم، چنین نماز شبی ما را از خدا دور می‌کند.
نماینده مردم استان قزوین در مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: چه کنیم که به عُجب کشیده نشویم و اگر کار خیری کردیم، موجب خودپسندی ما نشود؟ شاید مهم‌ترین علاج آن همین باشد که توجه کنیم ما از خودمان هیچ چیزی نداریم، خدای متعال در آیه 79 سوره نساء می‌فرماید «مَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ»، یعنی (هر چه از خوبي‌ها به تو مى‌رسد از جانب خداست و آنچه از بدى به تو مى‌رسد از خود توست).
وی یادآور شد: مطابق این آیه هر حسنه‌ای که داریم از خدای متعال است، خدای متعال قوت، نیرو، انگیزه و هر مقدمه‌ای که برای کار خیر لازم است را به ما داده است تا به او نزدیک شویم و کار خیر انجام دهیم، خدا این نیروها را نداده که ما به سراغ کار بد برویم، خداوند این نیروها را به نیت کار خیر به ما داده است، بنابراین اگر ما در انجام کار خیری موفق شدیم، از خدا طلبکار نشویم، از قضا باید به خدای متعال بدهکارتر شویم.
امام جمعه قزوین اظهار کرد: لذا در مناجات خمس عشر داریم که وجود مقدس امام سجاد (ع) عرضه می‌دارد خدایا من چگونه می‌توانم شکر نعمت‌های تو را به جا بیاورم، در حالی که هر شکری که می‌کنم باز هم نیازمند شکر دیگری می‌شوم، چون همین شکر گفتن هم یک نعمتی از توست که به خاطر آن هم باید شاکر تو باشم، بنابراین من همیشه بدهکار تو هستم.
نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین عنوان کرد: به این معنا که هر چه بیشتر کار خیر انجام دهیم، به خدا بدهکارتر می‌شویم، اینکه ائمه معصومین بیش از دیگران به درگاه خدا تضرع می‌کردند، به این دلیل بود که خود را بدهکارتر به درگاه خدا می‌دیدند، زیرا بیشتر از دیگران کار خیر انجام می‌دادند.
وی بیان کرد: هر چقدر بیشتر کار خیر کنیم، بیشتر مدیون خدای متعال می‌شویم، چون نعمت بیشتری از او دریافت کرده‌ایم.
آیت‌الله مظفری خاطرنشان کرد: پیام این فرمایش امیرالمؤمنین (ع) این نیست که کسی به سراغ معصیت برود و بگوید که حضرت فرموده سیئاتی که ما را ناراحت می‌کنند، از آن حسنات ما را به خدا نزدیک‌تر می‌کنند، پس ما برویم سیئه انجام دهیم، هرگز پیام روایت این نیست که کسی را تشویق به گناه کند، مؤمن همواره باید سعی کند از سیئه پرهیز کند، اما اگر لغزشی پیدا کرد سریع ناراحت شود، این نشانه مؤمن است که از انجام گناه ناراحت شود و سریع توبه کند.
نماینده مردم استان قزوین در مجلس خبرگان رهبری تأکید کرد: پیام اصلی روایت این است ای مؤمنی که اهل حسنه و عمل صالح هستی، مراقب باش به خودپسندی کشیده نشوی، چرا که آسیب عمل صالح همین عجب و خودپسندی است، خود را از آسیب و آفت عمل صالح دور نگه دارید تا عمل صالح بتواند نقش خود را ایفا کند و شما را به خدای متعال نزدیک کند، چرا که عجب و خودپسندی مانع پرواز شما می‌شود.