آیت‌الله مظفری، نماینده ولی‌فقیه در استان و امام جمعه قزوین در جمع طلاب جدیدالورود حوزه علمیه امام صادق (ع) در خصوص چیزهایی که ضامن خوشبختی و سعادت انسان هستند، سخنرانی کرد.
آیت‌الله حسین مظفری در جمع طلاب جدیدالورود حوزه علمیه امام صادق (ع) اظهار کرد: کسانی که وارد بازار کار و تجارت می‌شوند، معمولا این‌طور است که سرمایه اولیه‌ای با خود به همراه دارند، طبعا این عزیزان قبل از اینکه به کار تجارت ورود کنند، مطالعه، تحقیق، پرس‌وجو و مشورت انجام می‌دهند تا ببینند این سرمایه را در چه حوزه‌ای به کار بگیرند تا سود بیشتری به دست بیاورند.
وی ادامه داد: این عزیزان وقتی به کار ورود می‌کنند، پس از چند سال حساب و کتاب می‌کنند و برخی‌هایشان خوشحال می‌شوند که سرمایه اولیه‌شان چند برابر شده و بازارشان رونق دارد، برخی دیگر هم بینابین هستند و نه راضی و نه ناراضی هستند، اما احساس می‌کنند اگر کار دیگری انجام می‌دادند سود بیشتری عایدشان می‌شد، در عین حال به همین سود متوسط رضایت داده و کارشان را ادامه می‌دهند.
امام جمعه قزوین عنوان کرد: گروه سوم هم وقتی کار خود را پس از چند سال بررسی می‌کنند، می‌بینند نه تنها سودی نبرده‌اند، بلکه سرمایه اولیه‌شان هم کامل یا تا حدودی از بین رفته است، به این حالت خسران می‌گویند، خسران این است که کسی در تجارتش سرمایه‌اش را ببازد و از کف بدهد.
نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین بیان کرد: از یکی از مفسرین نقل است که ایشان می‌فرمایند من معنای آیه 2 سوره عصر که خداوند فرموده «إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ» را متوجه نمی‌شدم، تا اینکه یک وقت دیدم یک یخ‌فروش در هوای گرم تابستان یخ‌هایش روی زمین و زیر آفتاب است و فریاد می‌زند ای مردم! رحم کنید به کسی که سرمایه‌اش در حال از دست رفتن است، اگر این یخ‌ها را نخرید من سرمای‌ام را از دست خواهم داد.
وی خاطرنشان کرد: این مفسر می‌گوید من آنجا معنای خسارت را فهمیدم، همه انسان‌ها یک سرمایه خدادادی بسیار ارزشمند به نام عمر دارند که این سرمایه مانند یخ زیر آفتاب گرم تابستان است که لحظه به لحظه از آن کم می‌شود، امیرالمؤمنین (ع) در حکمت 74 نهج‌البلاغه می‌فرماید «نَفَسُ الْمَرْءِ، خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ»، یعنی هر نفسی که انسان می‌کشد، یک گام به سوی مرگ برمی‌دارد.
آیت‌الله مظفری تأکید کرد: قرآن کریم می‌فرماید متأسفانه بیشتر انسان‌ها از همان گروه سوم هستند، یعنی نه تنها از سرمایه عمرشان سودی نمی‌برند، بلکه سرمایه‌شان را هم از کف می‌دهند و جز خسارت چیزی برایشان نمی‌ماند.
نماینده مردم استان قزوین در مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: همان‌طور که فردی که می‌خواهد وارد بازار کار شود، نیاز به مطالعه و دقت دارد تا جزو گروه سوم یا حتی گروه دوم نباشد و سعی کند جزو دسته اول باشد تا سرمایه‌اش را ارتقا داده و سود مناسبی ببرد، همه انسان‌ها هم باید بدانند که دنیا یک تجارت‌خانه است و لازم است تلاش کنند در این تجارت‌خانه سودی برای آخرت ذخیره کنند.
وی یادآور شد: از امام هادی (ع) نقل است که فرموده‌اند «إنّما الدُّنیا سوقٌ رَبِحَ فیها قَومٌ و خَسِرَ آخَرُونَ»، یعنی (دنیا بازاری است که گروهی در آن سود می‌برند و جمعی زیان می‌بینند)، بنابراین باید دقت کنیم ببینیم می‌خواهیم این سرمایه گران‌بها و بی‌نظیر را در چه کاری صرف کنیم، نباید سرمان را پایین بیندازیم و بی‌مطالعه کاری را شروع کنیم و پس از چند سال به خودمان بیاییم و ببینیم که راه را اشتباه رفته‌ایم.
امام جمعه قزوین اظهار کرد: نکته بعدی اینکه بسیاری از مردم تصورشان این است که اگر از سرمایه عمرشان برای کسب و انباشت پول بیشتر استفاده کنند، سود کرده‌اند و تمام هم و غمشان این است که بر سرمایه مالی‌شان افزوده شود، این‌ها هر چقدر هم سرمایه‌دار می‌شوند، عطش بیشتری برای سرمایه بیشتر پیدا می‌کنند و به‌صورت سیری‌ناپذیر در پی جمع ثروت‌اند، آیا خداوند این عمر را به ما داده تا روز به روز بر ثروت مالی‌مان بیفزاییم؟ آیا انسانی که با چنین وضعیتی از دنیا می‌رود می‌تواند خود را سعادتمند و خوشبخت بداند؟ انسان‌ها وقتی در حال عزیمت به سفر آخرت هستند، حسرت آن دسته‌ای که فقیرند بیشتر است یا حسرت کسانی که سرمایه دارند؟
نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین عنوان کرد: طبیعتا کسی که پول و سرمایه بیشتری دارد، هنگام مرگ حسرت بیشتری دارد و احساس می‌کند همه پول‌هایی که یک عمر زحمت کشیده و جمع کرده، برای دیگران می‌گذارد و وزر و وبال این‌ها برای اوست و حس خوب دارا بودن این اموال برای دیگران است، اینجا یک حسرت بسیار بزرگ پیدا می‌کند که قابل توصیف نیست، زیرا در حال رفتن به عالمی است که آنجا دیگر پول و ثروت به دردش نمی‌خورد و جز یک کفن را نمی‌تواند با خود ببرد.
وی بیان کرد: مولانا مثال زیبایی برای این موضوع می‌زند و می‌گوید یک بنده خدایی خانه نداشت و با زحمت و قرض زمینی را تهیه کرد و با زحمت بیشتری طی چند سال در این زمین خانه ساخت، وقتی خواست بعد از چند ده سال مستأجری به خانه خودش برود، همسایه آمد به او گفت کجا می‌روی؟ تو در زمین من خانه درست کرده‌ای؟ زمین شما آن زمین بغل‌دستی بود.
آیت‌الله مظفری خاطرنشان کرد: این فرد یک‌مرتبه بر سر خود می‌زند و می‌گوید زمین خودمان بیکار و بلااستفاده مانده و من در زمین همسایه خانه درست کرده‌ام و نمی‌توانم بروم در آن ساکن شوم، سرمایه دیگری هم ندارم تا بخواهم مجدد در زمین خودم خانه بسازم.
نماینده مردم استان قزوین در مجلس خبرگان رهبری تأکید کرد: مولوی این قصه و داستان را به حال ما انسان‌ها تشبیه می‌کند و می‌گوید «در زمین مردمان خانه نکن/ کار خود کن، کار بیگانه نکن»، مولوی در این شعر می‌گوید سال‌ها کار کردی و ثروت اندوختی و فکر کردی برای خودت کار می‌کنی، اما وقت مرگ بدن و جسمت را رها می‌کنی و با خود می‌گویی من صرفا همانم که دارم از این بدن جدا می‌شوم و به عالم برزخ می‌روم، گویا سرمایه‌ام از دست رفته است و اکنون دیگر نمی‌دانم چه کنم؛ بنابراین ثروت فراوان ملاک سعادت نیست.
وی تصریح کرد: قرآن هم برای این موضوع داستان قارون را مطرح کرده است، قارون پسرخاله حضرت موسی (ع) بود، خدای متعال در آیه 76 سوره قصص می‌فرماید «وَآتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ»، یعنی (و از گنجينه‌ها آنقدر به او داده بوديم كه كليدهاى آن‌ها بر گروه نيرومندى سنگين مى‌آمد).
امام جمعه قزوین یادآور شد: خدای متعال در این آیه می‌فرماید کلید گنج‌های قارون آنقدر زیاد بود که حمل‌ونقل این کلیدها یک گروه قوی را به زحمت می‌انداخت، یعنی چندین مرد آهنین و کاروانی از شتران باید کلید گنج‌های او را جابه‌جا می‌کردند.
نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین اظهار کرد: همین قارون وقتی راه راست را نپیمود و وظیفه‌ای که داشت را انجام نداد، خدا به زمین فرمان داد که قارون را با همه گنج‌ها و سرمایه‌هایش در خودش فرو ببرد، یک لحظه زمین دهان باز کرد و قارون را بلعید و همه چیز تمام شد، این قارونی بود که وقتی در انظار حاضر می‌شد چشم‌ها را به خود خیره می‌کرد و دهان‌ها از حیرت او و ثروتش باز می‌ماند، یک عده هم در این میان عاقل بودند و می‌گفتند جزای خیر خیلی بهتر از آن است که قارون دارد، بعد که قارون در زمین فرو رفت، همان عده‌ای که پیش از آن حسرتش را می‌خوردند، می‌گفتند خدا را شکر که ما مثل قارون نشدیم.
وی عنوان کرد: انسان وقتی حساب و کتاب می‌کند می‌بیند که ثروت دنیا ارزش این را ندارد که ما عمرمان را در ازای آن بپردازیم، همیشه باید سرمایه‌ای که هزینه کرده‌ایم را با سودی که به دست آورده‌ایم بسنجیم و ببینیم آیا سرمایه‌ای که از دست داده‌ایم، به سودی که به دست آورده‌ایم می‌ارزد؟ قطعا اگر از این سرمایه دنیوی درست استفاده نکنیم ضرر کرده‌ایم.
آیت‌الله مظفری بیان کرد: بعضی‌ها ثروت برایشان خوشایند نیست و بیشتر از ثروت، شیفته قدرت‌اند، این‌ها حاضرند همه ثروت‌هایی که دارند را خرج کنند اما فلان مسئولیت را به دست بیاورند و فکر می‌کنند این‌طور خوشبخت خواهند شد، اما باید بدانیم مسیر قدرت‌طلبی نیز مانند مسیر ثروت‌اندوزی است، یعنی انسانی که در این مسیرها قرار می‌گیرد سیری‌ناپذیر است.
نماینده مردم استان قزوین در مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: امام راحل عظیم‌الشأن می‌فرمود سران مستکبر جنایتکار آمریکا و ابرقدرت‌های دنیوی اگر یک روز حکومت همه کشورها را به دست بیاورند، باز هم سیر نمی‌شوند و به‌دنبال این هستند که کره ماه و سیارات دیگر را هم تسخیر کنند.
وی تأکید کرد: اگر انسان بالاترین قدرت‌ها را هم به دست بیاورد، وقتی می‌خواهد از این عالم به سرای آخرت منتقل شود، نمی‌تواند این قدرت را با خودش ببرد، کار آدمی در آن زمان به جایی می‌رسد که حتی نمی‌تواند حشراتی از قبیل پشه و مگس را هم از خود دور کند.
امام جمعه قزوین تصریح کرد: سرنوشت برخی از این سلاطین عبرت‌انگیز است، خدا برای نابودی نمرود که خیلی ادعایش می‌شد، یک پشه را فرستاد، یک پشه از سوراخ بینی نمرود وارد مغز او شد و شروع به سروصدا کرد، نمرود به‌دلیل این احساس ناخوشایند، باید ضربه‌ای به سرش می‌زد تا کمی احساس آرامش کند، او غلامان خود را مأمور کرده و گفت بالای سر من بایستید و به جای اینکه مرا باد بزنید، به سرم ضربه بزنید تا آرام شوم، غلامان هر چقدر به سر او ضربه می‌زدند، او می‌گفت محکم‌تر بزنید، در نهایت آنقدر به سر او صدا ضربه زدند تا از دنیا رفت، یعنی پایان قدرت‌طلبی نمرود این بود که یک پشه او را از پا در آورد.
نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین یادآور شد: قرآن خطاب به انسان‌ها می‌فرماید غرور شما را نگیرد، اگر یک مگس بیاید چیزی از شما بردارد، نمی‌توانید حتی حریف این پشه و مگس شوید؛ بنابراین مسیر قدرت‌طلبی هم مایه سعادت نیست.
وی اظهار کرد: البته منظور ما از این سخنان این نیست که ثروت یا قدرت بد هستند، بلکه می‌خواهیم بگوییم اینکه انسان سعادت خود را در ثروت بیشتر یا قدرت بالاتر بداند بد است، یعنی انسان نباید احساس کند که اگر صرفا عمرش را برای کسب ثروت بیشتر یا مقام بالاتر بگذارد خوشبخت خواهد شد، این‌ها نباید ملاک رسیدن انسان به خوشبختی شوند.
آیت‌الله مظفری عنوان کرد: ممکن است کسی بگوید که نه ثروت‌اندوزی و نه قدرت‌طلبی مایه سعادت انسان نیست، ما صرفا باید به‌دنبال علم باشیم، این هم درست نیست، یعنی اگر کسی تصور کند صرفا کسب علم بیشتر انسان را خوشبخت می‌کند، این هم درست نیست، خدای متعال در آیه 175 سوره اعراف می‌فرماید «وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِي آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانْسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ»، یعنی (و خبر آن كس را كه آيات خود را به او داده بوديم براى آنان بخوان كه از آن عارى گشت آنگاه شيطان او را دنبال كرد و از گمراهان شد).
نماینده مردم استان قزوین در مجلس خبرگان رهبری بیان کرد: قرآن برای گروه‌های مختلف مثال زده تا مایه عبرت شوند و در این آیه نیز می‌فرماید داستان آن شخصی که در علم و دانش به جایی رسید که ما آیاتمان را به او داده بودیم، قرآن اسم نمی‌برد اما در روایات آمده که منظور شخصی به‌نام بلعم باعورا است، این بلعم باعورا بر اثر وسوسه شیاطین کارش به آنجا رسید که در برابر حجت خدا یعنی حضرت موسی (ع) ایستاد و سعی کرد از اسمش سوءاستفاده کند و موسی (ع) را نفرین کند، وقتی این‌طور شد قرآن می‌گوید آنچه را که به او داده بودیم، از او پس گرفتیم، او از آیات الهی جدا شد، شیطان هم سریع خودش را به او رساند.
وی خاطرنشان کرد: خدای متعال در آیه 176 سوره اعراف می‌فرماید «وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِنْ تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَثْ ذَلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ»، یعنی (و اگر مىخواستيم قدر او را به وسيله آن آيات بالا مىبرديم اما او به زمين [دنيا] گراييد و از هواى نفس خود پيروى كرد از اين رو داستانش چون داستان سگ است كه اگر بر آن حملهور شوى زبان از كام برآورد و اگر آن را رها كنى باز هم زبان از كام برآورد اين مثل آن گروهى است كه آيات ما را تكذيب كردند پس اين داستان را براى آنان حكايت كن شايد كه آنان بينديشند)، خدای متعال در این آیه بسیار صریح و قاطع می‌فرماید این آدم مثل سگ می‌ماند.
امام جمعه قزوین تأکید کرد: یک جای دیگر هم که قرآن تعبیر تندی به کار برده است، این است که می‌فرماید این‌ها مانند چهارپایان هستند، این قسمت هم مربوط به برخی علماست، خدای متعال در آیه 5 سوره جمعه می‌فرماید «مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ»، یعنی (مثل كسانى كه عمل به تورات بر آنان بار شد و بدان مكلف گرديدند آنگاه آن را به كار نبستند همچون مثل خرى است كه كتاب‌هايى را برپشت مى‌كشد، وه چه زشت است وصف آن قومى كه آيات خدا را به دروغ گرفتند و خدا مردم ستمگر را راه نمى‌نمايد).
نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین تصریح کرد: خدای متعال در این آیه می‌فرماید آن‌هایی که تورات را خواندند، عالم دین هم بودند، اما حق علمشان را ادا نکردند، این‌ها مانند چهارپایانی هستند که کتابی بر پشتشان گذاشته‌اند که ببرند.
وی یادآور شد: بنابراین علم به تنهایی چه در حوزه و چه در دانشگاه موجب سعادتمندی انسان نخواهد بود و این‌طور نیست که ما تصور کنیم لزوما اگر علم بیشتری داشته باشیم خوشبخت خواهیم شد، قرآن می‌گوید این‌طور نیست، مثال واضح برای این موضوع شیطان است، ابلیس از نظر علمی چیزی کم ندارد.
آیت‌الله مظفری اظهار کرد: نقل است که پیامبر (ص) به امیرالمؤمنین (ع) فرمود علی جان! همان قدر که تو راه‌های هدایت را می‌دانی، شیطان هم با راه‌های ذلالت و گمراهی آشناست؛ علم ابلیس با علم ما قابل مقایسه نیست، علم او خیلی بیشتر از علم ماست، تجربه چند هزار سالهای هم دارد، حتی عبادتش هم از همه ما بیشتر بوده است، شیطان 6 هزار سال خدا را عبادت کرده بود، البته معلوم نیست منظور از این 6 هزار سال، سالهای دنیوی بوده یا سالهای اخروی، چون سالهای دنیوی و اخروی با یکدیگر متفاوتند.
نماینده مردم استان قزوین در مجلس خبرگان رهبری عنوان کرد: خدای متعال در آیه 47 سوره حج در رابطه با سالهای اخروی می‌فرماید «وَإِنَّ يَوْمًا عِنْدَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ»، یعنی (و در حقيقت يك روز از قيامت نزد پروردگارت مانند هزار سال است از آنچه مى‌شمريد)، این یعنی یک روز اخروی به اندازه هزار سال دنیوی است.
وی بیان کرد: بنابراین شیطان هم علم زیادی داشت و هم عبادت زیادی کرده بود، اما خوشبخت و عاقبت‌بخیر نشد؛ ثروت، قدرت، علم و عبادت هر کدام صرفا نمی‌توانند ضامن خوشبختی انسان شوند، ان‌شاءالله خداوند همه ما را به انجام آنچه که موجب رضایت خودش باشد و ما را از خسران و زیان‌کاری دور کند، موفق بدارد.
